wczasy, wakacje, urlop
24 August 2011r.
Wybrzeże Gdańskie położone jest prawie w środku północnej części kraju, którego skrajny punkt stanowi przylądek Rozewie, znajdujący się na 54°50/ szerokości geograficznej północnej. Spośród nadmorskich województw — gdańskie posiada najdłuższą granicę morską, wynoszącą 260 km, co stanowi prawie 50% ogólnej długości granicy morskiej Polski. Jest to związane z głęboko wcinającą się w ląd Zatoką Gdańską oraz wydłużonymi mierzejami: Helską i Wiślaną. Wyjaśnić należy, że morska granica województwa gdańskiego nie pokrywa się z północną granicą państwa polskiego przebiegającą w odległości 3 mil morskich (5,5 km) od linii brzegowej i od granicy wód wewnętrznych, oddzielającej południową część Zatoki Gdańskiej wzdłuż linii łączącej cypel Mierzei Helskiej z granicą ZSRR na Mierzei Wiślanej. Na pograniczu zetknięcia się morza z lądem, w pasie o zmiennej szerokości zachodzi cały szereg bardzo zawiłych zjawisk spowodowanych oddziaływaniem na siebie hydrosfery i atmosfery 1 Wschodnia część wybrzeża polskiego od granicy ze Związkiem Radzieckim na Mierzei Wiślanej, w pobliżu miejscowości Piaski (19°31' dług. geogr. wsch.), do miejscowości Rąbek koło Łeby (17°21' dług. geogr. wsch.) znajduje się w obrębie granic administracyjnych woj. pomorskiego oraz procesów stanowiących efekty ożywionej działalności człowieka. W strefie tych oddziaływań można wyróżnić trzy zasadnicze części: — podwodną, stale znajdującą się pod wodą, tak zwane przybrzeże, — amfibiczną, okresowo zalewaną przez wodę w czasie różnych stanów morza, czyli brzeg, — nadwodną, nie zalewaną przez morze, zwaną wybrzeżem. Na stosunkowo niewielkim obszarze strefy brzegowej możemy zapoznać młodzież z szeregiem genetycznie odmiennych form rzeźby terenu, powstałych w wyniku bezpośredniej działalności plejstoceńskiej lądolodu, jego wód roztopowych, erozyjnej i akumulacyjnej działalności wód płynących oraz wytworzonych dynamiką morza i wiatru. Pod względem fizyczno-geograficznym Wybrzeże Gdańskie nie stanowi jednolitej krainy geograficznej. W jego skład wchodzi szereg jednostek naturalnych wyraźnie kontrastujących ze sobą pod względem rzeźby, jak np. mierzeje, Wzniesienie Elbląskie, Żuławy Wiślane, wysoczyzny Pobrzeża Kaszubskiego, pradoliny i inne obniżenia. Podkreślić należy, że wpływ morza zaznacza się nie tylko w oddziaływaniu na klimat lokalny oraz w rozmieszczeniu charakterystycznych dla wybrzeża okazów flory i fauny. Uwidacznia się on również w kształtowaniu stosunków antropogeograficznych, w rozmieszczeniu przemysłu związanego z morzem, w lokalizacji osad rybackich, ośrodków wczasowych, letnisk morskich, placówek kolonijnych i różnych obozów młodzieżowych. Zasięg oddziaływania morza uzależniony jest od wielu czynników, jak np. od stosunków geomorfologicznych samego wybrzeża, sieci osadniczej, zagospodarowania turystycznego, rozwoju szlaków komunikacyjnych i innych. Bezpośrednio z morzem graniczą w województwie gdańskim następujące powiaty: nowodworski, pucki i lęborski oraz zespół portowo-miejski Gdańsk—Gdynia, który łącznie z Sopotem tworzy aglomerację Trójmiasta liczącego ponad 600 tys. mieszkańców. Oprócz wymienionych miast, z morzem silnie związane są mniejsze ośrodki miejskie, jak: Łeba, Władysławowo, Jastarnia, Hel, Puck, Tolkmicko i cały szereg osad rybackich rozlokowanych wzdłuż wybrzeża. W bliskim sąsiedztwie morza położone są również takie miasta, jak: Elbląg i Nowy Dwór Gdański, a do Trójmiasta coraz silniej ciążą: Pruszcz Gdański, Rumia, Reda i Wejherowo oraz szereg gmin położonych przy szlakach komunikacyjnych, umożliwiających miejscowej ludności dogodny dojazd do pracy. W okresie międzywojennym obszar Wybrzeża Gdańskiego pod względem administracyjno-politycznym wchodził w skład kilku odrębnych jednostek terytorialnych należących do Polski, Wolnego Miasta Gdańska i do Niemiec, co utrudniało właściwe zagospodarowanie regionu. Korzystne położenie Wybrzeża Gdańskiego powiązanego licznymi szlakami komunikacyjnymi z wnętrzem kraju sprzyja dynamicznemu rozwojowi gospodarki morskiej. Od wieków połączenie wybrzeża szlakiem komunikacyjnym Wisły z zapleczem naturalnym wpływało korzystnie na rozwój Gdańska i Elbląga. Duża atrakcyjność, jaką stanowi morze oraz walory krajobrazowe naturalnych krain nadmorskich mają istotne znaczenie dla rozwoju funkcji turystycznych i przyciągają każdego roku liczne rzesze wczasowiczów i uczestników wycieczek szkolnych z całego kraju. Dla młodzieży szkolnej przybywającej nad morze interesującym zagadnieniem może być zarówno dynamika procesów brzegowych wywołujących zmiany w krajobrazie, jak i efekty gospodarcze powstałe na wybrzeżu w wyniku zabiegów dokonanych przez celową działalność ludzką.