Wakacje w Polsce

Gołubie

21 June 2012r.

Gołubie (55 km) to duża wieś kaszubska leżąca na przesmyku między jeziorami Patulskim i Dąbrowskim. Wieś ta wchodziła we wczesnym średniowieczu w skład ziemi Pirsna i należała od 1260 r. z nadania Sambora II do cystersów z Pogódek, którzy odstąpili ją później jakiemuś rycerzowi pomorskiemu. Z kolei zakupili wieś od Jana Meysnera i Dy tryka z Żelisławia kartuzi i przenieśli ją w rok później z dawnego prawa polskiego na chełmińskie. Znajdowała się tu niegdyś karczma, młyn, owczarnia. W dziejach Gołubia zapisało się zatrzymanie się tutaj w sierpniu 1308 r. najeźdźczej hordy wojsk brandenburskich. Stąd napastnicy ruszyli w kierunku Gdańska i zająwszy Grodzisko wczesnośredniowieczne na półwyspie Jeziora Ostrzyckiego na terenie przysiółka Haska miasto spowodowali wezwanie na pomoc Krzyżaków przez sędziego Boguszę, dowódcę załogi w grodzie gdańskim. Rezultatem napadu było, jak wiadomo, opanowanie Gdańska i Pomorza przez Zakon. Dziś Gołubie jest dużą wsią, która ma warunki na utworzenie ośrodka wypoczynkowego. W szkole czynne jest schronisko młodzieżowe. Gołubie może być punktem wypadowym wycieczki do odległego o 2 km jeziora Zamkowisko, nad którego brzegiem, na zachód od wsi Pierszczewo znajduje się grodzisko wyżynne o wymiarach około 60 X 100 kroków. Według niektórych historyków tu miał się pierwotnie znajdować ośrodek ziemi Pirsna, nim powstał gród w Kościerzynie. W dalszym ciągu ciekawa wędrówka przez wieś Stare Czaple na zachodni kraniec Jeziora Ostrzyckiego, gdzie na półwyspie znajduje się wczesnośredniowieczne grodzisko, i stąd do Brodnicy Górnej, gdzie jest przystanek autobusowy (ok. 12 km). Inna wycieczka z Gołubia prowadzi z zachodniego krańca wsi wzdłuż lasu do leśniczówki Uniradze (ok. 3 km). W ogrodzie Leśnictwa rośnie około 500-letni klon o obwodzie pnia 3,70 m oraz 2 lipy około 300-letnie. Z Leśnictwa można dojść przez lasy do odległej o 4 km wsi Stężyca. Wieś ta ma charakter miasteczka; jest w niej poczta, bar, ośrodek zdrowia, sklep itp. Wymieniana jest od XIII w. jako dobra rycerskie. Stężyca rozbudowała się na przesmyku między Jeziorem Raduńskim i Stężyckim. Ciekawym zabytkiem Stężycy jest barokowy kościół z 1706 r. W jego wnętrzu zachowało się wyposażenie z czasu budowy kościoła. Na północ od wsi znajduje się na przydrożnym pagórku ciekawa figura z drzewa, dzieło ludowego świątkarza, ustawiona na wysokim drewnianym słupie. Na południe od wisi rozciąga się Jezioro Stężyckie o długości około 1,7 km, do 0,5 km szerokości, powierzchni 64 ha i do 12 m głębokości. Jest ono eksploatowane przez indywidualnego rybaka. Na południe od jeziora z podmokłego obniżenia terenu położonego na wysokości 163 m npm wypływa rzeka Radunia.