wczasy, wakacje, urlop
28 September 2010r.
PUCK był w XIII wieku siedzibą kasztelana książąt wschod-niopomorskich, aż w roku 1309, podobnie jak i Gdańsk, zagarnięty został przez Krzyżaków. Odtąd władzę sprawował tu krzyżacki fiszmajster, gnębiąc kaszubską ludność. W roku 1348 osada otrzymała chełmińskie prawo miejskie. Miasto otoczone zostało murami, basztami i fosami wypełnionymi wodą. Załoga krzyżacka obsadziła zamek. W dniu 9 maja 1457 roku król Kazimierz Jagiellończyk w zamian za pożyczkę w wysokości 17 tys. grzywien odstąpił Puck pod zastaw wygnanemu ze Szwecji królowi Karolowi Knutso-nowi. Pod koniec wojny trzynastoletniej gdańszczanie, nie czekając na wojska zaciężne króla, rozpoczęli na własną rękę oblężenie Pucka. W dniu 23 kwietnia 1464 roku oddziały gdańskie pod dowództwem rajców Jana von Herfordena oraz Macieja Kol-menera otoczyły miasto od lądu oraz od strony zatoki, gdzie czuwały uzbrojone łodzie. Załoga krzyżacka pod wodzą Baltazara von Dohna daremnie wypatrywała odsieczy. Blokada zakończyła się 24 listopada zawarciem układu o kapitulacji, który zapewniał załodze swobodne wyjście z miasta w pełnym uzbrojeniu i przejście do krzyżackich ośrodków pomorskich lub pruskich. Gdańszczanie obsadzili miasto własnymi wojskami zaciężnymi w liczbie 100 konnych i 24 pieszych pod dowództwem Łukasza Astala. W związku z tworzeniem własnej floty Zygmunt August popierał wniosek kasztelana gdańskiego, Jana Kostki, utworzenia w Pucku niezależnego od Gdańska portu, który skupiałby cały handel Rzeczypospolitej i był zarazem bazą polskiej floty wojennej. Do realizacji tych planów jednak nie doszło. Rozkazem z dnia 27 lutego 1567 roku Zygmunt August przeniósł bazę morską swoich kaprów z Gdańska do Pucka. Port był jednak zbyt mały, płytki, zimą stale zamarzający i trudny do nawigacji. Gdy więc tylko sytuacja na to pozwoliła, kaprowie przeniesieni zostali w roku 1569 z powrotem do twierdzy w Wisłoujściu. Puck był też siedzibą sądu kaperskiego. Sądzono tu wszystkich tych, którzy rabowali towary nie stanowiące kontrabandy, oraz tych którzy wszczynali bójki w tawernach portowych. Rozprawy odbywały się w puckim ratuszu. Przewodniczył delegat Komisji Morskiej, a w poważniejszych sprawach sam Jan Kostka. Ławnikami byli pucczanie. W okresie wojen szwedzkich miasto przechodziło z rąk do rąk i uległo częściowemu zniszczeniu. W roku 1772 Puck przeszedł pod panowanie pruskie. Liczył wówczas tylko 778 mieszkańców. Dzień 10 lutego 1920 roku był dniem szczególnie uroczystym. Po długich latach niewoli Kaszubi entuzjastycznie witali polskich ułanów, dowodzonych przez generała Józefa Hallera. Generał wrzucił do wody zatoki złoty pierścień, dokonując symbolicznych zaślubin Polski z morzem. Odzyskany port miał wymiary zaledwie 60X60 m i 160 m nabrzeży oraz głębokość nie przekraczającą 2,80 m. Trzydziestu rybaków posiadało 25 łodzi wiosłowo-żaglowych. Po dokonaniu niezbędnych inwestycji port pucki był do roku 1924 bazą tworzącej się marynarki wojennej, która następnie przeniesiona została do Gdyni. Do roku 1939 stacjonował w Pucku morski dywizjon lotniczy, wyposażony w niespełna dwadzieścia przestarzałych wodnosamolotów typu „Lublin" bliskiego i średniego rozpoznania. Maszyny te tylko w ograniczonym stopniu nadawały się do szkolenia personelu dywizjonu oraz artylerii przeciwlotniczej okrętów i baterii lądowej, a jeszcze mniej do... rozpoznawania. Z sześciu wodnosamolotów torpedowo-rozpoznawczych typu „Cant" pierwszy przybył z ziemi włoskiej do Pucka na kilkanaście godzin przed rozpoczęciem wojny. Pierwszego dnia wojny wszystkie samoloty zostały zniszczone przez lotnictwo niemieckie. Lotnicy zostali więc spieszeni i brali następnie udział w obronie półwyspu helskiego. Dnia 12 marca 1945 roku wojska radzieckie 19 armii 2 Frontu Białoruskiego wyzwoliły miasto. Przystąpiono natychmiast do odbudowy zniszczeń wojennych. Powstały Puckie Zakłady Mechaniczne, których załoga wzrosła z 17 (w r. 1945) do 800 pracowników (w r. 1969). Produkuje się tu silniki kutrowe, chwalone przez rybaków całego wybrzeża. Ostatnio utworzono w Pucku Zakład Przetwórstwa Wodorostów, który z wyławianego w zatoce widlika i morszczynu produkuje agar-agar, specyfik niezbędny w przemyśle farmaceutycznym, spożywczym i chemicznym. Pod koniec 1971 roku miasto liczyło 9,5 tys. mieszkańców. Do zabytków Pucka zaliczamy kościół farny z XIII—XV wieku. Na szczególną uwagę zasługuje kaplica ufundowana pod koniec XVI wieku przez wojewodę malborskiego, Ernesta Wejhera.