Wakacje w Polsce

Lubawa — Olsztyn, Gniezno

25 June 2013r.

Lubawa — Olsztyn, Gniezno W Lubawie odgałęzienia drogi na wsch. do Grunwaldu (25 km, bocznica trasy 73). 266 km Rożental. * Kościół 1761, jeden z nielicznych kościołów drewnianych w woj. olsztyńskim. W odl. ok. 15 km na wsch. Dylewska Góra (312 m), najwyższe wzniesienie regionu. — 278 km Smykówko. — 281 km. W prawo, na pn. wsch., odgałęzienie drogi do Lichtajn nad j. Lichtajny (9 km). 288 km Ostróda (trasa 78). Wyjazd z miasta na wsch. 292 km Lubajny. — 298 km. Trasa przecina przesmyk między j. Szeląg Wielki z lewej strony i j. Szeląg Mały z prawej strony. — 299 km Stare Jabłonki nad j. Szeląg Mały. Stanica wodna PTTK. Za Starymi Jabłonkami trasa biegnie 11 km wzdłuż lasów. W pobliżu miejscowości Zawady Małe (z lewej) pomnik ku czci zamordowanych tu 120 więźniów obozu w Działdowie. — 305 km. Z prawej najwyższe na tym odcinku trasy wzniesienie (148 m). 309 km Podlejki. Skrzyżowanie dróg: w lewo, na pn. zach., do Łukty (12 km, trasa 77), w prawo, na pd. wsch., do Olsztynka (18 km, trasa 73). Droga przekracza rz. Pasłękę, granicę historycznej Warmii. 313 km Gietrzwałd. Kościół późnogotycki XV w., rozbud. po 1877. Ołtarz główny XVI w. W 1878 poeta A. Samulowski otworzył tutaj pierwszą na Warmii księgarnię polską. W okresie międzywojennym była tu polska szkoła. — 316 km Naglady. Za wsią trasa biegnie 9 km wzdłuż lasów. — 326 km Dajtki, obecnie w granicach Olsztyna. — 327 km. Trasa biegnie przesmykiem między j. Ukiel z lewej a J. Kortows-kim z prawej. 330 km Olsztyn (trasa 74). POZNAŃ — GDAŃSK 307km, do Przechowa droga główna E 261, dalej E 75. Odcinek Rogowo — Żnin drogą lokalną. Trasa prowadzi przez pn.--wsch. część Niziny Wielkopolsko-Kujawskiej (Wysoczyznę Gnieźnieńską), Kotlinę Toruńską i wsch. część Pojezierza Pomorskiego (Równinę Tucholską). Charakterystyczne cechy krajobrazu to: znaczne zróżnicowanie terenu, kompleksy leśne na wydmach, w pradolinach i na sandrach (Bory Tucholskie), jeziora. Odcinek Poznań — Gniezno (49 km) trasa 86. Wyjazd z Gniezna (trasa 86) ul. 22 Lipca w kierunku pn. Z lewej J. Świętokrzyskie (16 ha), z prawej j. Winiary (19 ha). Dalej duża nowa dzielnica Winiary i fabryka obuwia. — 59 km Modliszewko. Kościół drewniany 1 poł. XVIII w., kaplica i wieża 1766. — 62 km. Stylowy gościniec wielkopolski "Drogorad" nad j. Głęboczek (19 ha). Parking. Nieco dalej droga przecina rz. Wełnę łączącą się z kompleksem jezior rynnowych. — 71 km. Na prawo J. Lubieckie (90 ha). 70 km Rogowo (95 m), duża wieś gminna, położ. na pd.-wsch. brzegu J. Rogowskiego (o pow. 270 ha), łączącym się poprzez Wełnę z pobliskim j. Zioło (o pow. 249 ha). Prawa miejskie od 1380-1580 i od 1672-1934. W czasie Wiosny Ludów miasto i okolice terenem walk powstańczych. W pd.-zach. części wsi na przesmyku pomiędzy jeziorami Zioło i Rogowskim na wzgórzu klasycystyczno-neogoty-cki kościół halowy z dwuwieżową fasadą od zach., zbud. w 1. 1828-31 o wystroju późnore-nesansowym i barokowym z XVII-XVIII w. Droga skręca na pn. wsch. 73 km Grochowiska Szlacheckie. Klasy-cystyczny pałac z XVIII w. — 77 km Marcin-kowo Górne. Miejsce zamordowania Leszka Białego (1227). Barokowy dwór XVIII w. Przy szosie pomnik Leszka Białego z 1927 (J. Juszczyk), po zniszczeniu w okresie okupacji zrekonstruowany w 1973 (R. Rogatty). 79 km Gąsawa (85 m). Prawa miejskie od 1388 do 1934. Miejsce sądu zwołanego przez Leszka Białego nad Świętopełkiem gdańskim za najazd na Nakło, zakończonego napadem Świętopełka na Gąsawę i zamordowaniem Leszka Białego. W XVII w. tymczasowa siedziba Akademii Lubrańskiego z Poznania. W rynku drewniany barokowy kościół 1674 z kaplicą 1816. Wyposażenie początek XVIII w. Na belce tęczowej Ukrzyżowanie XVI w. Chrzcielnica późnorenesansowa XVII w. Kolejka turystyczna do Żnina. W pobliżu Gąsawy Chomiąża Szlachecka —jeziora w lasach, ośrodki wypoczynkowe. W odl. 2 km na pn. zach. *** Biskupin. Obok wsi prasłowiańska osada warowna z okresu halsztackiego (700-400 p.n.e.), położ. na półwyspie jeziora (d. wyspie), odkryta w 1933 przez miejscowego nauczyciela. Osada obwiedziona drewniano-ziemnym walem obronnym, miała 11 ulic poprzecznych, 1 okrężną i bramę wjazdową, do której wiódł drewniany pomost. Wzdłuż ulic stało ok. 100 drewnianych domów 1-izbowych o pow. 90 rn2. Ludność osady — którą zamieszkiwało ok. 1200 osób — zajmowała się uprawą roli i hodowlą, a także rybołów- BISKUPIN. Rezerwat archeologiczny — rekonstrukcja osady stwem, tkactwem, garbarstwem, ciesiołką, garncarstwem, wyrobem narzędzi z rogu i kości oraz wykuwaniem wyrobów żelaznych. Biskupin, położony w pobliżu szlaku bursztynowego, uczestniczył w handlu z innymi krajami. Na podstawie odnalezionych dużych fragmentów osady zrekonstruowano część grodu z falochronem, od strony pn.-zach. łamaczem kry zbudowanym z kilkuset kołów wbitych ukośnie w dno jeziora, wałem obronnym z bramą i ulicami i kilkoma chatami. Od 1976 poza terenem wykopalisk pawilon Muzeum Archeologicznego, w którym stała wystawa ,,10000 lat Biskupina i okolic" (zbiory ceramiki, ozdoby z brązu, żelaza i szkła, przedmioty użytkowe i inne), oraz dokumentacja obrazująca rozwój osadnictwa w Biskupinie i okolicy u schyłku starszej epoki kamienia aż po XV-XVI w. Opodal w zabytkowej chacie pałuckiej z 2 poł. XVIII w. ekspozycja etnograficzna materialnej kultury ludowej okolic Biskupina i Pałuk. W obrębie zagrody makieta studni z żurawiem, mini-pasieka oraz wóz drabiniasty. W1972 sprowadzono koniki polskie, zbliżone do tarpanowi umieszczono w specjalnej zagrodzie, później także owce wrzosówki. Na otwartej przestrzeni galeria rzeźb — plon Ogólnopolskich Plenerów Rzeźbiarskich ,,Biskupin". Za Gąsawą droga biegnie przesmykiem między J. Godawskim a J. Gąsawskim, wspina się na płaskowyż, po lewej ciąg jezior pałuckich. — 83 km. W odl. 1 km w lewo Wenecja. Ruiny zamku wzniesionego w końcu XIII w., a najpóźniej na przełomie Xliii XIV w. zniszczonego przez Krzyżaków w 1331 i przebud. w 2 poł. XIV w. W ostatnim dwudziestoleciu XIV w. właścicielem był Mikołaj Nałęcz z Chomiąży, 749 zwany Krwawym Diabłem albo Diabłem Weneckim; być może w następstwie surowych wyroków wydawanych przez niego jako sędziego. Po II wojnie światowej prace badawczo-konserwatorskie i po ich zakończeniu zamek zostanie udostępniony do zwiedzania w formie trwałej ruiny. Od 1972 Muzeum Kolei Wąskotorowych (stacja z zestawem pociągu oraz kilkoma parowozami, do której w sezonie dowozi turystów kolejka kursująca na trasie Żnin — Wenecja —Biskupin — Gąsawa). 91 km Żnin (80 m, 13 000 mk.), m. położ. między J. Dużym Żnińskim (pow. 432 ha) i J. Małym Żnińskim (pow. 135 ha) nad rz. Gąsawką, dopływem Noteci. Fabryka Maszyn i Urządzeń Przemysłu Spożywczego "Spomasz", Żnińska Fabryka Maszyn i Urządzeń "Zefam", cukrownia, proszkownia mleka, browar. Od 1136 do I rozbioru własność arcybiskupów gnieźnieńskich. Prawa miejskie 1263-84. Ze Żnina pochodzili E. Gliczner, Jan i Jędrzej Śniadeccy. W XVI w. uczył się tu poeta K. Janicki. Udział w powstaniach 1848 i 1918/19. W pierwszych miesiącach okupacji hitlerowcy rozstrzelali kilkudziesięciu mieszkańców miasta, wśród nich weteranów powstania wielkopolskiego (pomnik). W rynku (pl. Wolności) gotycka pięciokondygnacjowa (w dolnej części prostokątna, w górnej ośmioboczna) wieża ratuszowa XV w., w której Muzeum Ziemi Pałuckiej, m.in. pamiątki po Bractwie Kurkowym, zbiory etnograficzne. Przy ul. 700-lecia gotycki kościół XIV-XV w. przebud. 1792-95. Wewnątrz Pieta i stalle XVI w. Naprzeciw kościoła d. sufragania klasycystyczna z XVIII w., odrestaurowana 1984, obecnie filia muzeum ze zbiorami poświęconymi dziejom miasta i wybitnym żninianom. Pomniki F. Chopina (J. Juszczyk — uprzednio w Marcinkowie Dolnym), Jana Śniadeckiego (J. Kopczyński) i Jędrzeja Śniadeckiego (A. Karny). Żnin to stolica Pałuk. Historyczno-geograficzny region Pałuk (ok. 2700 km2) zajmuje pn. część Niziny Wielkopolsko-Kujawskiej. Kraina bogata w jeziora (ok. 130). Koniec bocznicy trasy 86.

wczasy, nad morzem, miejscowości, pomorskie, wakacje, Gniezno, Lubawa, Olsztyn