Wakacje w Polsce

Mielno

27 October 2011r.

Mielno-Unieście położone jest na mierzei oddzielającej jezioro Jamno od Morza Bałtyckiego oraz częściowo na morenie dennej Pobrzeza Słowińskiego. Administracyjnie są to nadal dwie wsie, chociaż faktycznie tworzą jedną, dużą osadę letniskową. Zajmuje obszar około 8 km. Oddalone jest 1 2 km na północny zachód od Koszalina. Ma dogodne połączenie z Koszalinem: pociągami, autobusami PKS i miejskimi, linia nr 1 — kursy średnio co 1 5 min. Mielno łącznie z Unieściem zamieszkuje około 2300 stałych mieszkańców. W sezonie letnim przebywa tu jednorazowo około 25000 wczasowiczów. Od połowy lat siedemdziesiątych w Mielnie-Unieściu prowadzone jest lecznictwo sanatoryjne. Mielno-Unieście znajduje się w strefie chronionego krajobrazu pod nazwą "Koszaliński Pas Nadmorski", przez który przebiega jeden z najbardziej atrakcyjnych szlaków pieszych województw nadmorskich. Obszar Mielna-Unieścia stanowi nisko położoną, płaską, lub falistą wysoczyznę morenową, pozostałość okresu lodowcowego, położoną na wysokości od 0 do 7 m nad poziomem morza. Od strony Morza Bałtyckiego istnieje niewysoki pas wydmowy, składający się z wydmy przedniej — białej, wydmy starej — szarej oraz lasu wydmowego. Plaża jest czysta, drobnoziarnista, a od wysokości ul. Słonecznej do Nurtu Jamneńskiego, miejscami kamienista, w Mielnie o szerokości 30—45 m. Mierzeja na której leży Mielno-Unieście ma ponad 10 km długości i średnio 480 m szerokości. Na jej wschodnim krańcu znajduje się wieś Łazy. Mielno leży bezpośrednio nad Morzem Bałtyckim. Gmina Mielno od Sarbinowa na zachodzie, do Łazów na wschodzie ma przeszło 25 km wybrzeża morskiego. Plażę na całej długości są niskie, piaszczyste, najszersze w rejonie Mielna, w pozostałych miejscowościach o szerokości 25—35 m. Od Sarbinowa na zachód w kierunku Ustronia Morskiego, istnieją klifowe, wysokie, urwiste odcinki brzegu, powstałe wskutek niszczącej działalności fal morskich, tak zwanej abrazji, Bałtyk ma około 386 tysięcy km powierzchni. Średnia głębokość morza wynosi 86 m, maksymalna 459 m (głębina Landsort, między Gotlandią i Sztokholmem). Jest morzem o charakterze śródziemnym, prawie ze wszystkich stron otoczonym lądem. Nad Bałtykiem leży siedem państw: Szwecja, Finlandia, Rosja, Polska, Niemcy i Dania. Do większych zatok akwenu należą: Botnicka, Fińska, Ryska, Gdańska i Pomorska. Największe wyspy stanowią: Gotlandia i Olandia — szwedzkie, Sarema i Hiuma — rosyjskie, Alandzkie — fińskie, Rugia — Niemiecka i Bornholm — duńska. W Bałtyku występują głównie dorsze, śledzie, szproty, flądry i makrele, w niewielkich ilościach łososie. Roczne połowy ryb sięgają 970 tysięcy ton, w tym udział Polski wynosi około 20%. Świat zwierzęcy reprezentują nieliczne ssaki: foki szare, obrączkowane i morświny. Średnie zasolenie Bałtyku wynosi 7,8 promila. Dla porównania warto dodać, że przeciętne zasolenie mórz i oceanów wynosi 35 promili. W Unieściu znajduje się przystań rybacka, gdzie stacjonuje kilkanaście łodzi motorowych rybaków indywidualnych. Na przystani jest urządzenie do wyciągania łodzi na ląd, pomieszczenia magazynowe i place składowe. W Mielnie i Unieściu dozwolone jest uprawianie wędkarstwa morskiego. Jezioro Jamno Akwen przylega do południowej strony mierzei, na której leży Mielno. Ma 22,9 km powierzchni, jest największym jeziorem w województwie koszalińskim i dziesiątym jeziorem w Polsce. Jego średnia głębokość wynosi 1,5 m, maksymalna 3,9 m (w pobliżu wsi Osieki, leżącej nad południowo-wschodnim brzegiem). Jamno jest dawną zatoką morską, niegdyś odciętą i zamuloną. Dno jeziora pokrywa gęsta warstwa mułu, która wskazuje, że jego pierwotna głębokość wynosiła około 8 m. Na wschód od Unieścia w odległości około 2 km znajduje się kanał zwany Nurtem Jamneńskim o długości pół kilometra i szerokości około 20 m, który łączy jezioro z morzem. Na kanale występuje co kilka lat zjawisko tak zwanej "cofki", co oznacza zmianę kierunku przepływu wody. Woda morska płynie wówczas do jeziora. Wcześniej negatywnie oceniano to zjawisko, obawiając się zasolenia jeziora. Obecnie uznaje się je za pozytywne, bowiem do jeziora dostaje się olbrzymia ilość wody niezbyt słonej, a znacznie czystszej od wód jeziornych. Linia brzegowa Jamna jest słabo rozwinięta, a jej długość wynosi około 29 km. Na jeziorze w Mielnie znajdują się trzy przystanie żeglarskie: Ligi Obrony Kraju, Wyższej Szkoły Inżynierskiej i Klubu Sportowego "Gwardia". Ponadto mała przystań znajduje się we wsi Łazy i na terenie WDW w Unieściu. Wody jeziora nadają się do uprawiania sportów żeglarskich, natomiast z uwagi na znaczne zanieczyszczenie ściekami, niedozwolona jest kąpiel w tym akwenie. Gospodarką rybną w jeziorze zajmuje się Państwowe Gospodarstwo Rybackie w Koszalinie, Zakład w Mielnie. Z punktu widzenia gospodarki rybnej, Jamno ma charakter jeziora leszczowo-sandaczowego. Poławia się tu również inne ryby, między innymi szczupaka i węgorza. Wędkowanie na Jamnie jest dozwolone. Do Jamna wpada kilka rzeczek, strumyków i kanałów. Większe z nich to — Dzierżęcinka o długości 29 km przepływająca przez Koszalin i Unieść o długości 26 km przepływająca przez Sianów.